(Laatste) dagverslag 19, 20 mei 2007

Triacastela-Santiago, 140 km, weer veel klimwerk, niets vlak, zwaar, koud.
Mission Accompliced.

We hebben het gehaald!!

Dachten we gisteren er nog twee dagen over te doen, de zoektocht naar een camping zorgde ervoor dat we de keuze maakten het vandaag af te ronden. En dat is dus gelukt.
Vol trots hebben we elkaar onder het plaatsnaambord Santiago gefotografeerd en elkaar gefeliciteerd met het bereiken van deze mijlpaal. Vervolgens ook Jaspert en Nico gelukgewenst, zij waren al op de camping.

Het spreekwoord “de laatste loodjes wegen het zwaarst”, werd vandaag eer aan gedaan. Hadden we gedacht vandaag zo’n 80 km te fietsen om dan maandag rustig te kunnen genieten van onze laatste kilometers naar Santiago, de praktijk was dus duidelijk anders. Het parcours was zeer pittig, geen enkele kilometer vlak, koud weer en veel wind. Kortom flink moeten werken, we kwamen dus ook vrij laat in Santiago aan.

Warm douchen en eten waren even belangrijker dan naar de kathedraal, dat doen we morgen na een poosje lekker uitslapen. (Als we tenminste mogen van Nico). Ook ons “certificaat” regelen alsook een groepsfoto staan dan op het programma. Nadat we gedoucht hadden, hebben we heerlijk gegeten en tevens de verjaardag van “onze” Belgische fietscompaan Jacques gevierd. We hadden hem uitgenodigd mee te eten en toen uitgebreid toegezongen met een lekker glas wijn in de hand.

Bij de maaltijd waren ook de vrouw en dochter van Ad die er mede voor gaan zorgen dat we alles over enkele dagen heel weer thuis hebben. Kortom gezellig met z’n allen deze prestatie gevierd.

Alle reisgenoten gingen content naar bed.

Dagverslag 18, 19 mei 2007

Molinaseca-Triacastela, 86 km, weer veel klimwerk, zwaar en steil, redelijk fietsweer.
Santiago komt in zicht. Nog 2 dagen te fietsen.

Vanochtend vertrokken we met het idee dat we ergens in de buurt van Villafranca een camping zouden vinden. De realiteit was heel anders. Dus na wat meer klimwerk maar wel met een prachtige afdaling van 12 km als beloning, vonden we een prachtige plek in Triacastela op een groot veld achter een Alberge (herberg). Voor de duidelijkheid hebben we het hier niet over een “echte” camping maar dus echt een stukje land bij een herberg en een refugio. Jaspert kan de kosten af met een vrijwillige bijdrage.

De rit begon redelijk makkelijk maar halverwege ging het weer omhoog. Ik denk dat we in totaal zo’n 25 km geklommen hebben. Hoogste punt vandaag was Alto de Poio op 1335 meter. De laatste klimkilometers alsook de eerste daalkilometers waren wat lastig vanwege de bewolking waar we daarheen moesten fietsen. Helaas konden we niet genieten van mogelijke uitzichten, de witte lijnen op de weg waren belangrijker.

Tijdens de laatste kilometers naar beneden konden we het dal in kijken en zagen we de camper met aanhanger al van verre staan. Een groot veld met bergen daaromheen, het lag in een kom als het ware. De omgeving was weer uitermate landelijk met wat meer verzorgde boerenbedrijven dan de afgelopen dagen. Kortom, weer een goed verlopen uitdagende tocht.

Jullie mogen raden wat we vanavond eten

Tot de volgende keer.

Dagverslag 17, 18 mei 2007

Villadangos del Paramo-Molinaseca, 86 km, dé klim naar Cruz de Ferro, zwaar en steil, prachtig fietsweer.

Na het ontbijt van half acht vertrokken we vol goede moed om half negen richting Astorga alwaar we Jaspert en Nico zouden treffen voor de eerste stop. De eerste 12 km gingen langs een drukke provinciale weg, dus uitkijken was het parool. De stad Astorga was prachtig, een indrukwekkende kathedraal en een mooi paleis. Door de stad heen ging het naar Castrillo alwaar het klimwerk begon, wij op de asfaltwegen en de wandelaars ernaast.

De starthoogte was ongeveer 800 m, van Castrillo ging het naar El Ganso op 1030 meter hoogte. Dit was allemaal redelijk te doen, stijgingspercentages van 5 tot 7 %. Dit ging door tot Rabanal en toen begon het echte werk. We begonnen hier aan 9 km klimmen via Foncebadon naar de Cruz de Ferro (1500 m), stijgingspercentages 10-12%. De camper was al vooruit gereden en stond al boven op de bult.

Iedereen kwam goed boven en heeft toen op zijn eigen wijze stil gestaan bij het feit dat hij zover was gekomen. De figuurlijke/letterlijke steen werd in ieder geval op de grote hoop gegooid.
Uiteraard hebben we tijd genomen voor foto’s en wat drinken. Santiago komt in zicht!

Na de afdaling (zeer steil en gevaarlijk) hadden we onze tentjes opgezet op een veldje naast een refugio, d.w.z. een slaap- en eetplek voor wandelaars. De pelgrims slapen hier op stapelbedden met een dekentje onder een overstek. Ook is er vaak een eenvoudige maaltijd beschikbaar. Mooi om te zien. Morgen hebben we weer een klimetappe naar Villafranca.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 16, 17 mei 2007

Carrion de los Condos-Villadangos del Paramo, 130 km, redelijk vlak parcours, lange rechte stukken door rijk en arm landbouwgebied, prachtig fietsweer.

Na een koude en vochtige nacht gingen we goed aangekleed op pad. De rit van vandaag was een soort 2e tussenrit, onderweg spraken we vooral over de dag van morgen. Daarover uiteraard morgen meer. De tocht voerde ons vandaag richting Leon door het land van Castilie. Omdat er geen camping beschikbaar was hebben we een stukje alternatief gefietst en zodoende kwamen we uit in Villadangos. Het eerste stuk naar Sahagun ging vooral over de N120, een rechte provinciale weg. Na de koffie fietsten we weer gelijk op met de wandelaars (het worden er steeds meer), speciale wegen met looppaden en jonge aanplant van bomen. Kaarsrecht ging het door de akkers naar Mansula de las Mulas alwaar we konden foerageren.

Aan alles kun je merken dat Ad een vogelliefhebber is, hij is niet weg te slaan bij elk ooievaarsnest en heeft dan telkens zijn fototoestel in de aanslag. Ja, ooievaarsnesten te over, ook genieten we van de bloeiende bloemenpracht langs de wegen.

Het laatste stuk, onderlangs Leon, was warm en wat saai. Uitgestorven dorpen, dorre verwaarloosde akkers en weinig te zien. Wellicht waren de woningen in de rotsen ook een uiting van de plaatselijke armoe. Soms was het een wijnkelder, vaak genoeg een woning.
De camping in Villadango was prima en de macaroni met sla ging er weer goed in.

Als laatste van deze dag ging iedereen op zoek naar een steen, als die al niet van huis was meegenomen. Want morgen klimmen we naar de Cruz de Ferro, een simpel ijzeren kruis boven op een boomstam op het hoogste punt (1500 m) van onze camino ( onze weg). Dit markeerpunt werd/wordt gezien als een bemoedigend teken voor de pelgrims dat zij Santiago zouden halen. Symbolisch leggen wij een deel van onze last af door het werpen van een steen op de grote hoop aan de voet van de staak.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 15, 16 mei 2007

Burgos-Carrion de los Condos, 102 km, redelijk vlak parcours, prachtig fietsweer.

Gister op de rustdag diverse zaken weer goed in orde kunnen brengen. Op de ochtend is Hans met de Jaspert en Nico boodschappen gaan doen om zodoende zijn verjaardag luister bij te kunnen zetten. Een en ander resulteerde in een heerlijke barbecue met een goed glas wijn. De bundel van de liederentafel kwam goed van pas. De rest van de camping keek toe en verbaasde zich toen het Hermenieke van Bergeijk voorbij kwam.

Koos en Ad ontfermden zich over de fietsen en Piet en Peter gingen op zoek naar een tandarts in Burgos. Piet had behoorlijk wat last van een afgebroken kies met een ontsteking erbij. We werden perfect geholpen op een zeer professionele manier. Piets tand werd gefotografeerd, gereinigd en keurig gerepareerd. We kregen wat receptjes mee voor onderweg met tevens voor Piets eigen tandarts opgeschreven wat er gebeurd was. Als klap op de vuurpijl konden we zo, zonder te betalen vertrekken. De tandarts wenste met een ferme handdruk ons een goede Camino toe. Kortom uitmuntend behandeld op alle fronten.

’s Middags zijn we met elkaar de stad ingegaan en hebben als lunch genoten van heerlijke tapas met een vers getapt glaasje bier. Burgos is zeer de moede waard, een prachtige kathedraal en prachtige pleinen en lanen. Zoals gezegd de dag feestelijk afgesloten. Vandaag is door ons als lekker ervaren. Op tijd op de camping, lekker wat lezen of soezen, weer goed eten en op tijd naar bed.

Onderweg kwamen we onder de bogen van de vroegere Abdij St. Anton door. Dit klooster stamt uit de 13e eeuw en de resten duiken opeens prachtig op in het landschap. Verder kwamen we door Gastrojeriz dat werd aangekondigd vanuit verte door een romaans-gotische abdijkerk Santa Maria del Manzono uit 1214. In de schaduw van deze kerk hebben we gepauzeerd en lekker koffie gedronken. Verder hier op de berg nog een imposante ruïne.

Het landschap is wijds, stil en oud. Indrukwekkend om hier te fietsen. Een groot stuk van het laatste gedeelte van deze dag reden we langs het voetpad en konden we dus allerlei pelgrims een “bien camino” toewensen en soms zelfs een praatje maken. Zeer sfeervol.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 14, 14 mei 2007

Najera-Burgos, 115 km, het parcours viel mee, vooral kou en stormachtige tegenwind waren de grootste tegenstanders vandaag.

Gisteravond hadden we heerlijk gedineerd in een klein restaurantje op zo’n 200 meter van de camping. Als voorafje zeer smakelijk serranoham en als hoofdgerecht mals varkensvlees. Ook het toetje mocht er zijn. Kortom weer een goede basis voor de tocht van vandaag.

Hoogtepunt van deze tocht was een bezoekje aan de kathedraal van Sto. Domingo de la Calzada met een levende haan en een levende kip in een soort kapel boven een prachtige boog met mooie deuren.. Hij paradeerde heel parmantig op de eerste galerij. Dit gebruik gaat terug op een prachtige legende over een valselijk van diefstal beschuldigde jongeman. Hij was niet gediend van de avances van een bepaalde dame, dat trok zij zich zo aan dat ze een drinkbeker in zijn bagage stopte en hij werd gearresteerd en veroordeeld tot de strop. Echter hij overleefde de executie en zijn ouders gingen met die mededeling naar de rechter. De rechter zei dat het eenvoudigweg niet kon, de jongen was net zo min levend als de kip welke de rechter aan het nuttigen was. Op dat moment kreeg de kip op het bord vleugels en vloog op. De rechter kon niets anders dan de jongeman nu vrij spreken. Uiteraard was het St. Jacobus die de jongeman omhoog had gehouden.

Verder is het verhaal van vandaag vlug verteld, beuken tegen de wind en regelmatig een stopplek met warme koffie zien te vinden. Moe maar voldaan kwamen we aan in Burgos waar we gaan genieten van een welverdiende rustdag.

Tijdens deze rustdag vieren we een klein feestje omdat een van onze fietsmaten zijn verjaardag viert. Tevens willen we de stad Burgos met het beroemde beeld van El Cid bezoeken. Ook weer een verhaal om na te lezen.

Uw schrijver pakt ook een rustdag, dus tot het 15e dagverslag.

Dagverslag 13, 13 mei 2007

Puenta la Reina-Najera, 100 km, een pittige start, een rustig middenstuk en een zwaar eind met stormachtige tegenwind (uiteraard alleen weer klimmen en dalen, kan hier niet anders), droog weer, 25 graden.

Na een onrustige nacht ( herriemakende kinderen en ouders) vertrokken we om acht uur verder Noord-Spanje in, richting Logrono. Mooi was daar de paartjes ooievaars op de klokkentorens van de kathedraal. Een 20 kilometer verder kwamen we in Najera op een leuke camping, het leek wel het binnenterrein van een arena (stieren). De stop hadden we gepland in Viana, een prachtige citadel, stadswallen, smalle steegjes en een mooie kerk.

We hadden het ons niet gerealiseerd maar het was de dertiende mei op onze dertiende fietsdag. Piet merkte dat terloops op, gelukkig is alles weer prima gegaan. De route leidde ons langs oude middeleeuwse dorpen en prachtige kloosters. Je kunt zien dat het oud land is met veel historie. Niet voor niets zijn de Basken trots op hun streek. Zelfs de Franse Basken zijn dat. We merkten dat tijdens de reparatie van de fiets van Koos, de monteur sprak liever Engels met ons.

Wat verder ook opviel was de grote toename van wandelaars op de Camino, alle nationaliteiten kom je tegen. Uiteraard Nederlanders, Duitsers, Fransen en Spanjaarden. Maar ook Japaners en Amerikanen hebben we ontmoet. Soms zie je ze zelfs in ganzenpas door de velden sjouwen. Wederom bewondering.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 12, 12 mei 2007

St. Jean Pied de Port (net voor de Spaanse grens in de Pyreneeën)- Puenta la Reina Spanje, 120 km, een zeer pittige rit, alleen maar klimmen en dalen, prachtig weer, 30 graden .

We vertrokken deze ochtend zeer rustig omdat we wisten wat ons te wachten stond. Nog een kleine 8 kilometer op Frans grondgebied en bij Arneguy de Spaanse grens over. We begonnen met een steil klimmetje naar Valcarlos en die ging eigenlijk ongemerkt over in een klim van 16 kilometer naar een hoogte 1057 meter. (we waren vertrokken op zo’n 200 meter). Met bewondering keken we naar de volbepakte wandelaars en overige fietsers welke we passeerden.
Wellicht weten jullie dat er een rangorde is in het volbrengen van “El Camino”. Wandelaars op 1, bepakte fietsers op 2 en dan wij als fietsers met een volgwagen. Voor ons maakt het geen verschil, wij proberen onze eigen prestatie te leveren. Gelukkig hebben we veel plezier in onze eigen uitdaging.

De lange klim naar de pas Ibaneta (Roncevalles) legde ieder van ons in zijn eigen tempo af, boven hebben we op elkaar gewacht en uiteraard foto’s gemaakt. Hans vormde in zijn eentje, net als in de tour de France, de bus. Hij was tegelijkertijd chauffeur en passagier.

Moe maar voldaan vervolgden we onze weg naar Pamplona, je weet wel van de stieren los in de stad op weg naar de arena, gelukkig niet in dit weekend! Op weg ernaar toe even gestopt bij Jaspert en Nico om drinken en eten aan te vullen. Pamplona is prachtig en we hebben dan ook heerlijk op een een mooi plein koffie gedronken.Na Pamplona vervolgden we onze weg door de prachtige natuur van het Spaanse hoogland op weg naar Puenta la Reina, een prachtig stadje met een eeuwenoude (900 jaar) boogbrug over de rivier de Arga.

Helaas duurde het even voordat we de camping vonden, maar uiteindelijk lukte dat toch. Naast de camping is een grote “refugo”, een plek waar bedevaartgangers kost en inwoning voor de nacht wordt verschaft. Op de camping lagen we naast een grote familie Spaanse gitanes (zigeuners) met joekels van caravans en een druk buitenleven. De flamenco druipt ervan af.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 11, 11 mei 2007

Dax-St. Jean de Pied de Port (net voor de Spaanse grens in de Pyreneeën) , 97 km, een pittige rit, alleen maar klimmen en dalen, prachtig weer, 28 graden .

Na een goed bestede rustdag, helaas ook weer met panne. Peter was het volgende slachtoffer, de naaf van zijn achterwiel was gescheurd. Net tevoren hadden we nieuwe wielen voor Koos gekocht of we konden weer Dax in voor een volgende set nieuwe wielen. Gelukkig konden we het allemaal weer geregeld krijgen. Verder ook al het andere materiaal gepoetst, gecontroleerd en in orde gemaakt. De rest van de dag gerust, gewandeld, lekker uit gegeten en op tijd naar bed.

De start van vandaag was even hectisch omdat de camper niet wilde starten. Gelukkig waren de Fransen glunderend bereid met hun dieselwagen alsook een tractor met dikke startkabels die (stomme) Hollanders op weg te helpen.

De etappe van vandaag op zich liep lekker, route was pittig maar mooi. De contouren van de
Pyreneeën zijn niet alleen zichtbaar maar ook duidelijk voelbaar in de benen. Pittige klimmen van ruim zeven procent en enkele kilometers lang gingen toch wat energie vragen. Ook de warmte speelde een rol tijdens deze rit, drinken is een eerste vereiste.

We waren lekker op tijd in St. Jean de Pied de Port, weer een prima camping en een goede maaltijd zorgden al met al voor een prima dag.

Morgen wacht een echte klim van ruim 16 kilometer, dus na een korte wandeling door het oude stadje op tijd naar bed.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 10, 9 mei 2007

Moutey-Dax, 120 km, een overwegend rustige rit met steeds beter weer.

Het verblijf in de gite was goed voor lijf en leden. Redelijk uitgerust waren we na een lekker ontbijtje vertrokken richting Dax. Uren hebben we door de eindeloze bossen van Les Landes gefietst over kilometers lange rechte wegen. De zon brak na enkele uren door en het werd steeds warmer. In Dax tussen de eerste palmen liep de temperatuur zelfs op naar 26 graden.
We zijn nu bijna aan de Spaanse grens, ik denk dat we die zaterdag passeren.

De rit op zich ging lekker, helaas wat pech voor Koos omdat ook hij getroffen werd door een gescheurde achtervelg. Gelukkig konden we Jaspert vrij snel bereiken (wel 110 km extra) en kon hij snel reageren omdat hij net op een rotonde zat. “ Ik gooide hem om”, zei hij “en ik kon snel weer bij jullie zijn”. Snel het wiel gewisseld en weer door.

Morgen hebben we een rustdag (dus geen verslag). Deze dag is hard nodig omdat alle benen enorm strak staan. Dus lekker uitslapen, rustig ontbijten, op jacht naar een wiel voor Koos, alle fietsen nakijken en in orde maken voor het echte klimwerk door de Pyreneeën.
Wellicht morgenmiddag na de siësta even de stad in, even de toerist uithangen en een hapje eten (hebben Nico en Jaspert ook een vrije dag)

Tot de volgende keer.

Dagverslag 9, 8 mei 2007

Bonnes-Moutey, 170 km, veel regen tot 13.30 uur, koud, vervelende tegenwind en de eerste 100 km zwaar.

Na een regenachtige nacht moesten we de meeste spullen nat inpakken. De meesten van ons hadden wat minder geslapen omdat in de nabij gelegen vijver de kikkers behoorlijk last van hun hormonen hadden. Toch gingen we goedgemutst in de regen van start, helaas verreden we ons meteen in het begin zo’n 10 kilometer en moesten even zoeken naar de juiste weg. Ook hadden we weer wat panne met de achterband van Hans, gelukkig was dat zo verholpen.

De tocht begon nu toch wel zwaar te worden, vooral het geaccidenteerde terrein, de kilometers en het slechte weer begonnen hun tot te vragen. De eerste helft reden we door vele wijngaarden naar St. Emillion en verder richting Bordeaux. We hebben de Dordogne goed doorkruist.

De tweede helft stond in het teken van het doorkruisen van grote bosgebieden tot aan de camping, dachten we. We dachten dat we Jaspert en Nico zo’n 3 km van de route zouden treffen, echter niemand te zien. Na wat heen en weer gebel stonden zij bij een gite. Een camping a la ferme; Jaspert voelde zich daar meteen thuis en wilde er wel blijven. Hij maakte al vlug kennis met de boerin en het Belgische trekpaard. Een geluk bij een ongeluk want de eerder afgesproken camping was gesloten. Nu konden we heerlijk douchen, eten met de open haard aan en een echt lekker bed.

We verblijven nu in een boeren hofstede met keuken, douches, slaapkamers en open haard. Wat een luxe !

Tot de volgende keer.

Dagverslag 8, 7 mei 2007

Chateau Garnier-Bonnes, 144 km, veel bewolking, koud, regenachtig en een heel vervelende tegenwind.

Voor het gevoel van alle fietsers vandaag de zwaarste rit gehad. Alleen maar op en af, veel wind (tegen), koud en precies op 13,3 km een lekke band voor Hans.

Ook het vinden van fatsoenlijke plekjes voor een kop koffie valt hier in de binnenlanden niet mee. Voor jullie idee, we fietsen in een schuine lijn van Tours richting Bordeaux en dan naar Dax. Nu zitten we zo’n 140 km ten noordoosten van Bordeaux en morgen links ervan op gelijke hoogte.

Het landschap was prachtig, echter zo nu en dan weinig van kunnen zien door teveel bewolking. We kamperen vandaag op een camping a la ferme, een boerderijcamping. De “patroon”, de baas, toont veel belangstelling voor onze trip. We hebben vandaag een kleine reparatie aan de camper laten uitvoeren, het licht van de linker richtingaanwijzer werkte niet naar behoren. Nu weer prima in orde.

Het eten was vanavond weer prima, rijst met kip. Lekker! Hans plakt nu zijn beide banden en de anderen maken dankbaar gebruik van de warme douche. Het zal vanavond geen latertje worden.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 7, 6 mei 2007

Tours/St. Avertin-Chateau Garnier, 160 km, een frisse start met steeds meer zon. Nu via Poitiers in het echte Franse binnenland.

De start deze ochtend was wat verlaat omdat er 1 richtingaanwijzer niet werkte. Na wat technische handelingen en wat overleg werd besloten om toch maar aan te fietsen dus waren we redelijk laat weg. Jaspert zou dan alleen maar rechtsaf of rechtdoor gaan zei hij.

Afgesproken werd dat er ’s avonds uitgebreid door onze techneuten naar gekeken zou worden. Want op deze dag van de Franse presidentsverkiezingen is er uiteraard niets open en niemand in staat iets te doen. Bij onze aankomst in Chateau Garnier had de campingbaas, tevens voorzitter van het stembureau, de einduitslag bij zich voor dit dorp (circa 400 inwoners). De score was ruim 60 % voor Sarkozy en dus bijna 40 % voor Royal. De mensen hier zijn erg terughoudend om zich erover uit te spreken. Het lijkt erop alsof het ze niets uitmaakt. De verwachting is wel dat Sarkozy wint.

We vinden het erg leuk om alle reacties te lezen. Jammer genoeg kunnen we zelf niet online, maar bij campings met internet en in internetcafe’s in de steden lezen we alle leuke reacties. We proberen het zo goed als mogelijk bij te houden. Opa Koos bijvoorbeeld vond het erg leuk het bericht van kleindochter Carlijn te lezen. Speciale dank is hier op zijn plaats voor René Slaats welke nu voor ons de verslagen plaatst die we hem mailen.

De rit vandaag ging richting Poitier veelal parallel aan de N10 en de A10. Mooi is ook dat je allerlei mensen tegenkomt die ook op weg zijn naar Spanje. Zo zagen we 4 wandelaars met speciale bagagewagens. We passeerden mooie steden zoals Chatellerault met de mooie brug Henri IV over de Vienne. Ook bijzonder was daar het fietspad langs de spoorbrug. Verder op weg naar Poitier kwamen we ook langs Futuroscope. In Poitier zijn we niet gestopt. De camping is bij de plaatselijke visvijver en voor ons prima in orde evenals de door Jaspert en Nico bereide maaltijd. Uiteraard gingen we weer (moe maar voldaan) met de kippen op de stok.

Tot de volgende keer.

Dagverslag 6, 5 mei 2007

Chateaudun-Tours, 123 km, een nevelige, regenachtige ochtend, vrij koud, in de middag een schraal zonnetje.

We begonnen de dag met het net op tijd, voor de regen, inpakken van onze spullen. Het ontbijt daarvoor ging snel en de laatste boterhammen werden met de eerste regendruppels ingepakt voor onderweg. De route naar Tours liep grote stukken langs de Loire en de Brenne. Mooie rustige wegen langs mooie, helaas slecht onderhouden chateaus. We fietsten weer door grote landbouwgebieden en kwamen de vandaag de eerste wijngaarden tegen. Frankrijk is toch wel iets groter dan Nederland!!

Onderweg mensen uit Horn ontmoet en een man uit Velserbroek. De laatse fietste even met ons mee dwars door Tours tot aan onze camping in St.Avertin. Een goede camping, echter aan de overkant van de Loire een grote permanente kermis met veel lawaai. De kathedraal in Tours was wonderschoon met veel licht en niet zo somber als die in Chartres. Net voor de avondmaaltijd zijn Piet, Japert en Peter even Tours in geweest om een nieuw achterwiel voor Piet te regelen. Dat is goed gelukt en met vereende krachten is de fiets van Piet weer als nieuw.

De maaltijd was weer geweldig, soep vooraf, volop macaroni en een lekker toetje na.
Iedereen ontkoppelt van alle wereldse zaken en gaat meestal met de kippen op stok.

Morgen gaan we weer verder.

Dagverslag 5, 4 mei 2007

Goussonville-Chateaudun, 135 km, een nevelige start met in de middag wat zon, bijna 20 graden en gelukkig weer wind mee. Golvend parcours, minder zwaar dan gisteren.

Vanuit het vertrek meteen een pittig klimmetje na een afdaling vanaf de camping in de kou. Het was bij de start zo’n 10 graden, nevelig met een koude wind dus we hadden daar onze kleding op aangepast. Na een spoedig verlopen rit in een rustig tempo kwamen we rond 17.00 uur aan op de Camping Municipal in Chateaudun. Japert en Nico hadden alles al weer voor elkaar op een prachtige plek aan de Loire. Na onze fietsen gestald te hebben gingen we eerst even genieten van wijn, stokbrood en kaas. Kan het beter?

Tot aan het eten de tijd doorgebracht met kwartier maken, ondertussen gebeurde er van alles. Zo werd Jaspert met zijn mooie rode middeleeuwse pausenhoed door een andere Nederlander (een ongedoopte waarschijnlijk) aangezien voor onze geestelijk verzorger. Iets wat niemand van ons ontkende. Nee we zeiden zelfs dat we elke dag minstens 3 keer bij elkaar gingen zitten en tijd namen voor gebed.

Tijdens het schoonmaken van de fietsen merkten we dat het wiel van de fiets van Piet niet in orde was. Na verdere controle bleek de velg gescheurd. Gelukkig hadden we een reservewiel en gaan we de komende dagen op zoek naar een fietsenwinkel voor een nieuw achterwiel. Onze buurman, een Engelsman, was 3 uur bezig zijn satelietschotel te richten. Het advies van de campingbeheerder sloeg hij in de wind en zelfs de raad van de Koos mocht niet baten. Of het hem ooit zal lukken?

A demain.

PS.

Op de foto de fietsers op de trappen van de prachtige cathedraal van Chartres. Deze hebben we bezichtigd en vooral genoten van de prachtige gebrandschilderde ramen. Indrukwekkend was ook het boven het landschap uit steken van deze kerk. We zagen hem dus al vanaf grote afstand staan.

Dagverslag 4, 3 mei 2007

Carlepont-Goussonville, 150 km, weer veel zon (steeds warmer), ruim 20 graden en zeer zwaar met diverse stevige klimmetjes.

Na de geweldige maaltijd van gisteravond en het goede ontbijt van Jaspert met de eitjes van Nico vertrokken we vol goede moed voor onze vierde etappe. We hadden gezien in het schema dat er diverse cols in zaten maar dat het er zo in zou hakken hadden we niet verwacht. Alhoewel de spieren steeds strakker kwamen te staan en het hier en daar wat pijn begon te doen hebben we deze dag weer goed afgerond en kwamen we moe maar voldaan aan op de camping. Ook vandaag de eerste lekke band, gelukkig niet in volle afdaling alhoewel dat niet veel scheelde. Hans was de gelukkige en kreeg assistentie bij de reperatie van Piet. Wij, dat zijn Koos, Ad en Peter wachtten onder aan de afdaling om dan weer samen verder te gaan. Deze dag werd er wat minder gekletst, iedereen had de handen vol en was dus met zichzelf en de cols bezig.

De omgeving is en blijft prachtig, golvend boerenland, bossen en hier en daar een chateau. Wat opvallend is de verlatenheid van diverse dorpen, letterlijk geen kip op straat. Op de doorgaande wegen, meestal mijden we die, was het wel druk en kwamen de auto’s je met grote snelheden voorbij. De dag van morgen brengt in ieder geval Chartres met zijn historische centrum en wereldberoemde kathedraal. We beiginnen echter met een fikse klim vanaf de camping. Bon courage.

Tot morgen of…..

Dagverslag 3, 2 mei 2007

Warlaing (F)-Carlepont, 140 km, weer veel zon (steeds warmer), ruim 20 graden en weer wind mee.

Om 08.35 uur vertrokken we voor onze derde etappe naar Carlepont vlakbij Compiegne. We hadden de nacht doorgebracht aan de rand van een prachtige visvijver op een zeer rustige camping, eigenlijk geen gasten en Jaspert had zelfs de sleutel gekregen van de poort zodat alles weer onder controle was.
We trokken door prachtig golvend boerenland, dus al enkele klimmetjes, met in bloei staande koolzaadvelden, hier en daar een kerncentrale met grote koeltorens. We kwamen door onooglijke uitgestorven landbouwdorpjes waar het leven lijkt te hebben stilgestaan.
De bekendere plaatsen waren Cambrai, St. Quentin en Noyon.
Om op het eind van de tocht gecertificeerd bedevaartganger te zijn is het nodig dat we de nodige stempels verzamelen onderweg. In een klein plaatsje genaamd Happencourt werd zelfs speciaal voor de burgermeester gebeld om aan ons verzoek te kunnen voldoen. Tevens hebben we genoten van de eenvoud van de raadzaal, een biljart met een grote plaat erover vormde de vergadertafel.

Om een plek te vinden om te slapen moesten we wat afwijken van de route. Maar dat was geen probleem omdat we daar prima werden ontvangen mede door oude bekenden van Hans uit Beek en Donk.
We ontmoetten daar het echtpaar Toon en Sjan Hermans die al bijna dertig jaar in Frankrijk wonen. Vroeger woonden ze op de hoek van de Molenweg en hebben nog gezien hoe het huis van Ad en Nellie werd gebouwd.
Zij hadden 90 km gereden om ons te ontmoeten en zij trakteerden ons op een heerlijke tonijnsalade, frisse groene salade en heerlijke Franse kazen. Kortom een heerlijke maaltijd, waarvoor dank.
Helaas werkt de T-mobile web en walkkaart eigenlijk niet en zijn we genoodzaakt via internetcafe’s en eventueel campingkantoren onze berichten te posten. Daardoor zullen sommige berichten wat later zijn.

Tot morgen of…..

Dagverslag 2, 1 mei 2007

Londerzeel (B)- Warlaing (F), 160 km, veel zon, 20 graden en wind mee (soms tegen), vooral langs de Dender en de Schelde, nog een randje van de Vlaamse Ardennen.

Na een welverdiende nachtrust, zonder al te veel hinder van de naaste gelegen A12, waren wij al weer vroeg uit de veren. Gepakt en gezakt en voorzien van de nodige foerage voor onderweg, vertrokken wij voor de twee etappe rond half negen.
Dat in België de bewegwijzering niet van al te beste kwaliteit is, hebben wij vandaag ervaren.
Borden weg, onduidelijke routebeschrijving en misschien ook wel de wat eigenwijze leeswijze van enkelen onder ons, tel daarbij ook nog even de routekennis van de overigen fietsmaten bij op en het resultaat laat zich raden! Een 15 tal extra kilometers.
De route was verder prachtig, zeker langs de Dender over oude jaagpaden. Van Aalst tot Geraarsbergen was het heerlijk fietsen. Zodra wij het Waalse deel van België inreden, veranderden de prachtige jaagpaden in onooglijk zandpaden.

De route vervolgde langs de Vlaamse Ardennen; de heuveltjes volgden elkaar in snel tempo op.
Vanaf Tournai(Doornik) volgden wij de oevers van de Escaut (Schelde). De grens met Frankrijk werd gepasseerd , de wegen werden beter en de weg aanduidingen waren weer prima…. Wij fietsen door een prachtig natuurgebeid en kwamen rond 5 uur aan op de kleine camping van Warlaing. 160 Kilometer gefietst, wat moe maar wel voldaan.
Een prachtige tocht langs rivieren en door heuvelland ; 160 kilometer met de wind in de rug….
Verder deze dag nog genoten van de handelscapaciteiten van Jaspert. Hij regelde op zijn onnavolgbare wijze een stoel voor Piet (zo recht onder de derriere van de madam uit).
Tot slot nog een rectificatie met excuus, we hadden de naam van onze burgermeester fout gespeld, moet zijn Gilissen.

Tot morgen.